بررسی اثر سلنیت سدیم بر فعالیت آنزیم تلومراز و طول تلومر در سلولهای مزانشیمی مغز استخوان رت های پیر در محیط کشت

زمینه و هدف: با افزایش سن موجود زنده،  تعداد سلول های مزانشیمی مغز استخوان و نیز قدرت تکثیر و تمایز این سلول ها کاهش می یابد. این تغییرات منجر به کاهش اثر بخشی این سلول ها در سلول درمانی اتولوگ  افراد پیر می شود.هدف مطالعه حاضر بهبود بخشی سلول های مزانشیمی  مغز استخوان  رت های پیر است.  روش بررسی: سلول های مزانشیمی مغز استخوان رت های پیر به مدت 72 ساعت در معرض غلظت های مختلف سلنیت سدیم قرار داده شدند.  ارزیابی اثر سلنیت سدیم بر قدرت تکثیر این سلول ها با استفاده ازتست تریپان بلو انجام شد. سپس اثر غلظت موثر سلنیت سدیم بر فعالیت آنزیم تلومراز،  بیان ژن های مرتبط با فعالیت این آنزیم و نیز طول تلومر بررسی شد.  بررسی فعالیت آنزیم تلومراز به روشPCR- ELISA  انجام گردید و برای اندازه گیری طول تلومر و بیان ژن ها از روش    Real time PCR استفاده شد یافته ها: سلنیت سدیم در غلظت 100 نانو مولار بطور معنی دار تکثیر سلولی  سلول های مزانشیمی رت های پیر را افزایش و طول تلومر این سلول ها را کاهش داد، البته  کاهش طول تلومر این سلول ها در مقایسه با گروه کنترل معنی دار نبود. فعالیت آنزیم تلومراز و بیان ژن های وابسته به آن  نیز تغییر نیافت. نتیجه گیری: سلنیت سدیم قدرت تکثیر سلول های مزانشیمی مشتق از رت های پیر را بهبود می بخشد. کلید واژه ها : سلنیت سدیم، پیری ، سلول های مزانشیمی، تلومر، تلومراز وصول مقاله:22/9/94 اصلاحیه نهایی:18/1/95 پذیرش:5/2/95